إشιά دریکن در سال 1830 در تهران متولد شد و در سال 1907 در همان شهر درگذشت. او از سادات پاریزی، یکwell-known در میان اشرافیهای فارسی بود، اما از نژات متمیزتر باقیماند. تحصیلاتش به خوبی انجام نشده و او بیشتر بر پایه تجربههای زندگی و آفیکاسیونهای مختلفی که در آن زمان رواج بود، به نویسندگی و شعر پرداخته است.
در سالهای اولیه حیات او
، د??یکن به عنوان یک مجرد و محبوب بانو شناخته میشد. او به شدت به مطالعه ادبیات و فلسفه مکتوب بود و آثار زیادی از این نوع را دربر میگرفت. یکی از آثار مهمش، «لیالی» است که به عنوان اول
ین ??مان فارسی به حساب میرود و برای اولیڈیکسیونی در بین نویسندگان فارسی شناخته میشود.
بعد از آن، او با انتشار «حجاب» در سال 1880، به یک وقفه عظیم در زندگی ادبیات فارسی رسیدی. ا
ین ??ثر یک ابروز در مورد مسائل ا
جتماعی و سیاسی جا?
?عه بود که شامل نقدشґریهای ا
جتماعی و انتقاد ازهای موجود بود. دریکن همچن
ین ??ه نویسندگی تعدادی از مقالات در مجلات مختلفی در ا
یران و خارج کشور پرداخته است، که meisten از آنها در زمینه فیلسوفی و ا
جتماعی منتشر شدهاند.
در سالهای اخیر حیات او
، د??یکن به عنوان یک فیلسوف و اندیشمند شناخته میشد و آثارش در ب
ین ??وشنفکران و دانشجویان به شدت مورد تحسین قرار میگرفت. او همچن
ین ??ه عنوان یک وکیل برای رفع برابری ا
جتماعی و سیاسی زنان و فرودستاییها تلاش کرد.
ا
ین ??انوی ادیب، نه تنها به عنوان یک نویسنده و فیلسوف ممتاز، بلکه به عنوان یک قیام در جهان ادب فارسی شناخته میشود. آثارش همچنان تأثیر عمیقی بر اندیشمندان و علاقهمندان به ادبیات و فلسفه دارد.